Adam w koronkach

Jak się nazywa połączenie chciejstwa, sknerstwa i odrobiny talentu w rękach? DIY!

Do it yourself, zrób to sam, Zośka samośka, McGyver w sukience, Adam Słodowy w koronkach, girl can be hero. 

Jak zwał tak zwał, ale ta choroba dopadła również mnie.

Jakie są objawy? Oto przykład: sterczę w sklepie przed drewnianą skrzyneczką. Oglądam, oglądam, odkładam. Zaczynam lustrację innych gadżetów, plączę się między alejkami i znów trafiam do skrzyneczki po to, by ostatecznie położyć ją znów na półce i wyjść ze sklepu. O czym myślę w czasie od pierwszego do ostatniego odłożenia? O tym: - Ile ona kosztuje???? Tyyyyyle za kawałek sklejki???? Przecież można taką skrzynkę kupić za grosze, pomalować, podpicować i będzie git. I ja też to mogę zrobić. No właśnie, zrobię. A że nie potrafię? To się nauczę. Albo małżonek szanowny mój mi pomoże. O właśnie. Tak będzie.

A gdybyście widzieli mnie w dziale tekstylnym! Ooooo, to mój raj! Tam to dopiero śmigam, kręcę się jak bąk w tulipanie, sama nie wiem, gdzie patrzeć, co bardziej mi się podoba, chyba podświadomie selekcjonuję rzeczy, które jestem w stanie sama wykonać :)

Jak się to leczy?

Nie wiem, nie interesuje mnie to. Bo stan jest wspaniały. Wypatrzeć, wierzyć, że się potrafi, zrobić.

Mam nadzieję, że ta choroba nie opuści mnie długo.

Moja dwuletnia Milenka rzuca ostatnio hasłem: - Mamusiu, mam pomysł!

Wie, że ono sprawia, że chichoczemy. Nie wie, co oznacza. Ale ja wiem, że to dobre hasło. Bo dzięki niemu w niej już kiełkuje DIY!

Chcecie wiedzieć, jaki jest kolejny skutek mojej DIY choroby?

Kosz na zabawki. Czarno-biały, zrobiony na szydełku, jak w tym pomyśle Duży, ciężki, bo z bawełnianego sznura.

Już widzę, że przydałby się nam kolejny kosz. Tym razem myślę o jakimś we wzór geometryczny, może w trójkąty albo w kwadraty? Ale w czarno-białej konwencji zostanę :).

xxXAgaXxx

PS. Kosz ma wysokość ok. 70 cm, średnicę ok. 50 cm. Zużyłam 2 czarne i 1,5 białego motka (łącznie ok. 350 m). Kupowałam je w sklepie internetowym hurtowni Polimex, a szydła bambusowe (nr 6,5) na Allegro. Wzór - półsłupki.
Nie umiesz robić na szydełku? Zobacz na tutoriale na youtube.

Obejrzyj i spróbuj :)

Energia z gara

Mieszam w garach. Czuję, że szykuję coś ekstra do jedzenia. Mam wizję, że cała – prawie – piramida żywieniowa się w nich zmieściła. Widzę – prawie – że witaminy biegają i tańczą, minerały latają, ja po tym obiedzie będę młodsza, a moje dzieci od razu większe. 

Masterchef jak nic! Marcheweczka, papryczka, cebulka, czosneczek, ciach, ciach, pistacje, słonecznik – już przyprażone, przyprawy rozgrzewające, bulion z domowego rosołu, kurczak, kuskus. Mmmm, mmmm, zapachy, smaki. Stoję i się zachwycam.

Majka nadciąga i z daleka przeprowadza lustrację talerza. Siadając do stołu próbuje zachować ładny wyraz twarzy, ale ja widziałam! Widziałam już ten zjeżdżający w dół prawy kącik ust, tę rękę podpierającą głowę i nawet nie zdążyłam się uzbroić, wziąć oddechu – koniecznie głębokiego – kiedy już kat się wypowiedział: A CO TO JEST??? Bleeee…..Takie, rozumiecie, bleeeeeee, konkretne!

No masz ci. Szef tak, ale master nie, na pewno nie w oczach Majki. Dziecko na obiad wolało chleb z serem. Wierzcie mi, nie jest łatwo zareagować w takiej chwili. Nie chcę jej zmuszać do jedzenia, nie chcę też pozwolić na totalne grymaszenie. Więc się wyginam jak jogin, żeby ją przekonać, choć tak troszkę, do poznania nowego smaku….

Generalnie jednak - wracając do sprawy owego kurczaczka z kuskusem - od ewentualnej załamki psycho-kulinarnej ratowała mnie świadomość, że danie jest… po prostu pyszne.

Bo było w nim coś, co podkręcilo smak. To coś nazywa się lemon curd. Domowy, z żółtek, z cukrem, na masełku, krem. Miał być słodko-kwaśny, a wyszedł mi cholernie kwaśny z odrobiną cukru. Jaki mam, taki mam, ale dodałam co mam do sosiku. A potem zmrużyłam oczy i sama siebie pochwaliłam :).

Kiedyś oglądałam dokument o winogronach oraz przetwarzaniu ich na rodzynki i wino, pestek na olej, a skórek na opał i kompost.

Lemon curd zrobiłam, bo miałam 5 luźnych żółtek, z których białka ubiłam wcześniej na pianę do bezy. Do żółtek dodałam wyciśnięty z cytryn sok, z których starłam skórkę, by wsypać ją do naszych ulubionych muffinów z czekoladą i żurawiną.

Chyba mogę postawić się w jednym rzędzie z takim, na przykład, właścicielem winnicy, prawda? Dokładnie wykorzystuję dary natury :)

Lemon curd zanim znalazł się w sosie, trafił do słoiczka. Spójrzcie na ten żółciuteńki kolor! Rozkłada mnie na kawałki. Przecież to sama energia i pogoda :).

Nie zaprawiałam nigdy owoców zimowych, a w sumie to byłyby super latem. I tak właśnie sobie myślę, że zrobiłabym jakieś musy pomarańczowe, cytrynowe, kiwi? Może coś z liczi albo pomelo? Kolorowe słoiczki trafiłyby na półkę obok malin, jabłek i truskawek :).

 

Czy ja jestem nienormalna, że tak cieszą mnie sukcesy w kuchni? 

PS. Zrobiłam bezę na świętowanie swoich zaległych urodzin i udała mi się. Wyszła obłędnie słodka, z twardą skórką, a w środku miękka i ciągnąca się, czyli taka, jak powinna być :). Milenka urwała z niej spory kawał, mlaskała i chciała jeszcze. To sama przyjemność gotować dla takiego odbiorcy :).

 XxxAgaxxX

Skrzydlata matka